ЛитКритика.by

Цяжка зразумець, чаму некаторыя крытыкі, закліканыя разбірацца дасканала ў літаратуры, не разумеюць, што такое класічная літаратура? Лічаць, што класік – пісьменнік, які абавязкова пайшоў з жыцця.

Класічная літаратура (ад лац. Classicus – першакласны) – гэта ўзорная, найбольш каштоўная ў мастацкім і ідэйным сэнсе літаратура. Не важна, адносіцца яна да мінулых гадоў або сучаснасці.

Пісьменнік-класік стварае дасканалыя ў мастацкіх адносінах творы. Ці атрымаюць яны ўсенароднае прызнанне пры жыцці творцы або пасля – гэта не мае ніякага значэння. Дасканала вядома, як цяпер акадэмічныя літаратуразнаўцы «вырабляюць» класікаў, як прысвойвалася ў нядаўні час званне «Народны паэт»... Гэтыя працэсы ніякага дачынення да літаратуры не маюць.

Узоры мастацкага майстэрства дэманструе выдатны беларускі паэт Генадзь Пашкоў. Калі б я ні звярнуўся да яго кнігі «Маё лета», заўсёды атрымліваю асалоду ад паэзіі, дасканалай па форме і змесце. І мне абсалютна не важна, ці прызнаюць яго ў літаратурных кабінетах класікам, ці не. Для мяне і многіх прыхільнікаў яго паэзіі – ён праўдзівы, сучасны класік. Такіх паэтаў мала было ў нашай краіне. І цяпер цяжка знайсці блізкага да яго ці такога ж па ўзроўні майстэрства. Я ведаю толькі аднаго.

Публікую два вершы Г.Пашкова. Аказваецца, ён пісаў і такія. Лічу злачынствам супраць чытачоў дзеянні тых рэдактараў, якія не патрабуюць ад паэтаў ўказваць даты напісання вершаў.

Дух Я.Купалы надзейна прапісаўся ў сэрцах многіх нашых паэтаў. Але вершы Г.Пашкова вытрыманыя, тонкія і зусім не падобныя на бунтарскія, а тым больш палітычныя. Вершы-надзея. Ці пісалі такія Г.Барадулін, Г.Бураўкін, Н.Гілевіч і іншыя?

Алесь Новікаў

***

Живые классики все же есть

Трудно понять, почему некоторые критики, призванные разбираться досконально в литературе, не понимают, что такое классическая литература? Считают, что классик – обязательно ушедший из жизни писатель.

Классическая литература (от лат. classicus – первоклассный) – это образцовая, наиболее ценная в художественном и идейном смысле литература. Не важно, относится она к прошлым годам или современности.

Писатель-классик создает совершенные в художественном отношении произведения. Получат ли они всенародное признание при жизни творца или после – это не имеет никакого значения. Досконально известно, как сейчас академические литературоведы «производят» классиков, как присваивалось в недавнее время звание «Народный поэт»… Эти процессы никакого отношения к литературе не имеют.

Образцы художественного мастерства демонстрирует замечательный белорусский поэт Геннадий Пашков. Когда бы я ни обратился к его книге «Маё лета», всегда получаю наслаждение от поэзии, совершенной по форме и содержанию. И мне абсолютно не важно, признают ли его в литературных кабинетах классиком, или нет. Для меня и многих почитателей его поэзии – он истинный, современный классик. Таких поэтов мало было в нашей стране. И сейчас трудно найти близкого к нему по уровню мастерства. Я знаю лишь одного.

Публикую два стихотворения Г.Пашкова. Оказывается, он писал и такие. Считаю преступлением против читателей действия тех редакторов, которые не требуют от поэтов указывать даты написания стихотворений.

Дух Я.Купалы надежно прописался в сердцах многих наших поэтов. Но стихи Г.Пашкова выдержаны, тонки и вовсе не похожи на бунтарские, а тем более политические. Стихи-надежда. Писали ли такие Г.Бородулин, Г.Буравкин, Н.Гилевич и другие?

Александр Новиков (авторский перевод)